Waarom het melkvee van Leon liever ligt dan voorheen
Het is een bijzonder gezicht. Over de brede ruggen van een knappe 100 stuks melkvee kijk je uit op het heilige bouwwerk van duizenden voetbalsupporters. Even langs een paar bomen kijken, maar het dak van De Grolsch Veste is vanuit de stal te bewonderen. Op Melkveebedrijf De Veldgeuver is de stad nooit ver weg. De schone Twentse natuur ook niet. Precies daartussen boeren Leon & Karin Schukkink samen met haar ouders & de kleine hulp van hun kinderen. Op de scheiding van bedrijvige industrie en landelijke rust: Twekkelo.
Spits de oren, volg het geluid & de boer is daar. Een droge dag in mei met een mix van zon & wolken bij een prima temperatuur zijn toch wel de ideale omstandigheden. Maar Leon komt niet uit de richting van de lawaaiige stal. Daar is schoonvader druk bezig. Sinds het begin van deze eeuw stapt Leon bij deze boerenfamilie om. Kort daarna kwam hij in de maatschap. “Het is niet zo dat ik erop geselecteerd ben hoor”, grapt de technicus van agrarische komaf.
Van gemengd bedrijf tot melkveebedrijf
Sinds zijn komst heeft De Veldgeuver een drastisch besluit genomen. “Mijn vrouw en ik hadden meer met melkkoeien, dus zijn in 2014 de varkens hier weg gegaan”, verklaart Leon. Een gemengd bedrijf met 180 fokzeugen en 50 koeien werd dus een volledig melkveebedrijf. De laatste varkensstal staat nog overeind, maar gaat vrij binnenkort het veld ruimen voor een vrijloopstal. Die bouwt Leon zoveel als kan zonder hulp van buiten. Daar vinden droogstaande koeien straks hun onderkomen.
De tweede snede
Voordat de oude schuur tegen de vlakte gaat, roept eerst het seizoenswerk. “Zeker de afgelopen weken waren vrij hectisch. We hebben bouwland, een beetje akkerland – veldbonen, bieten, graan, maïs – én gras. Toen het ineens droger werd, moesten we vol aan de bak”, vertelt Leon. En de tweede snede staat alweer te wachten, maar dan moet het even iets droger zijn. “Het is nu zelfs zo nat dat ook de derde niet meer kan misgaan”, spreekt hij vol vertrouwen uit.
Actief op social media
Of het nu typisch Twents is of niet: een risico durven ze hier wel te nemen. Met overvolle mestputten eind januari ging Leon als een waaghals proberen om een ‘onofficiële’ eerste snede van het land te halen. “Vaak bu’j te bang”, reageert hij. Al komt die uitspraak natuurlijk van de Achterhoek. “Hier en daar hadden we toen een spoortje gereden om in elk geval daar vroeg te beginnen met zodebemesten. Slecht spul was het niet eens. Het melkt vast niet heel hard, maar rook wel lekker fris!”
Op hun eigen Facebookpagina vinden we bewijs: het eerste gras lag op 30 januari al klaar voor het inkuilen. ‘De wonderen zijn de wereld nog niet uit’, staat boven de foto. Daarna volgen veel meer berichten, onder andere over bezoekjes van basisscholen. Actief op de ‘socials’ zijn ze zeker. Vooral Karin. “Daarom sta ik er vaker op”, lacht Leon. Toch is de reden erachter vrij serieus. “Mensen hebben vaak een vooroordeel klaar. Als je dan de werkelijkheid laat zien, gaan ze er meestal anders over denken.”
Gescheiden mest: de stap naar meer koecomfort
Ook de kinderen helpen mee om het juiste verhaal van de boerderij uit te dragen. Leon deelt een video waarin dochter Fenna uitleg geeft over de mestscheider en hoe de cyclus van mest scheiden werkt. Een investering die meteen het verschil maakte. “Die dikke & kale hakken bij de koeien heb je eigenlijk niet meer. Dat hadden we met matrassen nog wel eens”, vergelijkt de veehouder. Een stap die óók bespaart op loonwerk. “Dat zijn terugkerende kosten. En dan krijg je meteen grote porties.”
Precies waar de ligbox voor bedoeld is
Dat koeien liever in dikke fractie liggen dan op matrassen, viel Leon gelijk al op. “Koeien bleven eerder vooral staan in de boxen. Dat zie je nu niet meer. Ze lopen of ze liggen. Erg belangrijk ook voor de ontlasting van de klauwen”, spreekt hij uit. Elke week laat de Twentse veehouder zijn mestscheider van Keydollar één nacht draaien. Vaak de dinsdagnacht, zodat Karin de woensdagochtend boxen kan instrooien. Iets wat ze mooi werk vindt en wat dan goed combineerbaar blijft met haar andere werk.
Dunne fractie na mest scheiden: ‘perfect spul’
Ook in dunne fractie heeft Leon een groot voordeel ontdekt. “Als je onder normale omstandigheden dikkere mest uitrijdt, dan ligt het er vaak nog op wanneer je gaat maaien. Dunne fractie vind je niks meer van terug”, ervaart hij. Daaraan vooraf laat hij drijfmest bewust door deze machine scheiden. “Ik heb meerdere demo’s gehad, maar anderen kregen het niet zo droog als deze. Het was ook niet de goedkoopste, maar wel één van RVS. Hier had ik gewoon het beste gevoel bij”, aldus Leon.
Op het erf van De Veldgeuver staan meerdere stallen. Het binnenlopen van één daarvan levert hoe dan ook scheve gezichten op. Aan de linkerkant lege ligboxen, rechts boxen gevuld met slakken. Nee, geen strooisel. Maar: een delicatesse die steeds populairder wordt. Leon kweekt De Twentse Slak voor verkoop op een streekmarkt en aan restaurants in de buurt. Ervan rondkomen lukt nog niet, maar enthousiast is hij zeker. En dus geldt ook hier: kijken wat de toekomst brengt…
