De meest voorkomende vooroordelen over biobedding

‘Gescheiden mest als diepstrooisel is veel werk’

Koeien met gezondheidsproblemen bezorgen veel werk. Een goed ligbed van biobedding neemt juist veel werk uit handen. Als de ligboxafmetingen kloppen en er wordt op de juiste manier ingestrooid, dan blijven de boxen schoon en heb je daar weinig werk van.

‘Gescheiden mest is gevaarlijk voor de uiergezondheid’

Dit klopt niet. Met biobedding weet je zeker dat er altijd voldoende boxstrooisel beschikbaar is, waardoor je er veel van kunt instrooien. Andere strooiseltypes zijn duur en worden vaak zuinig ingestrooid. Doordat je met biobedding zo veel en zo vaak kan instrooien, wordt het strooisel vaker ververst. Het resultaat: een daling van het celgetal en mastitisfreqeuent. Zelfs het antibioticagebruik daalt bij bedrijven die overstappen op biobedding. (Referenties zijn beschikbaar)

‘Met gescheiden mest moet je kalk bijstrooien’

Net als drijfmest heeft dikke fractie (= biobedding) een lichte zuurgraad. Dit drukt de bacteriegroei, omdat deze graag groeien in neutrale milieus. Daarom wordt er bij biobedding juist geen kalk ingestrooid, omdat deze de PH-waarde neutraliseert. Ook is het niet nodig om kalk in te strooien om het product droger te maken, omdat onze mestscheiders al een droog product produceren. Kalk bijstrooien om de PH-waarde te verhogen is ook niet nodig, omdat mest een bufferend effect heeft. Dit betekent dat er heel veel kalk nodig is om de PH-waarde te verhogen.

‘Met biobedding wordt de mest in de kelders steeds dikker’

Zeker niet. Het wordt zelfs steeds dunner. Doordat er nu dikke fractie wordt gestrooid, verandert de samenstelling van je mest nauwelijks. Het enige wat er verandert, is dat de mest vaker door een mestpomp en mestscheider heen gaat, waardoor het homogener wordt. Hierdoor worden drijflagen ook nog eens voorkomen.

‘Biobedding is voor boeren die niet zo nauw kijken’

Mest in de boxen klinkt in eerste instantie niet zo fris. Biobedding is niets meer dan de onverteerde organische stoffen die je hergebruikt, dus niet de ‘mest’. Daarnaast is het zo dat bedrijven die veel instrooiden (dus hoge kosten maakten) de eerste bedrijven waren die de overstap naar biobedding maakten. In het begin waren het voornamelijk de topfokkers, topmelkers & duurzame boerenbedrijven die de overstap maakten naar gescheiden mest. (Referenties zijn beschikbaar)

Heb je na deze vooroordelen behoefte aan de werkelijke ervaringen van collega-veehouders met een mestscheider?
Lees bijvoorbeeld eens het verhaal van melkveehouder Edward Poodt uit Etten (Gelderland)!